En cours de chargement...
Autorka wyodrebnia wybrane watki dziejów uwagi oraz ujawnia na tym tle szczególna zaleznosc pomiedzy filozofia a literatura. Niedokonczone przez fenomenologie zadanie opisu swiata podejmuje poezja uwazna - przy zachowaniu zasad wiary percepcyjnej, ale zarazem ze swiadomoscia ograniczen jezyka, spelniac moze projekt opisu swiata widzialnego. Po zerwaniu kontaktu miedzy slowem a rzecza - tym, który zbliza ducha ludzkiego do swiata, staje sie poeta.
W perspektywie XX-wiecznych rozterek i projekcji uwaga okazuje sie nie tylko prostym nastepstwem pewnego wyboru estetycznego, wybór jej urasta do rangi zasadniczej, czyniac z niej narzedzie rewindykacji utraconej rzeczywistosci. Poezji uwaznej, takiej wiec, która ani nie pozwala ponosic sie jezykowi w dowolnych kierunkach, lecz kielzna jego samowole, ani nie zgadza sie na swiat gotowy, odrzucajac pokusy wyreczenia sie latwa wiedza, odpowiada uwazna refleksja, nieskora do przesadnej wiary w wylacznosc wlasnych dokonan.
(fragm. recenzji prof. Piotra Sliwinskiego)