En cours de chargement...
Rozprawa Andrzeja Karcza poswiecona jest zjawisku wartemu refleksji, które nie znajdowalo dotad nalezytego uznania. Badacze zajmujacy sie pismiennictwem pozakrajowym po 1939 roku kierowali uwage przede wszystkim ku twórczosci literackiej czy poetyckiej, pomijajac niewatpliwa zasluge krytyki emigracyjnej w analizie twórczosci pisarzy polskich i obcych. Autor stawia czolo temu zaniechaniu, dokonujac analizy twórczosci krytycznej osób o róznych rodowodach intelektualnych i zainteresowaniach pisarskich, których kompetencje i dokonania nie budza watpliwosci co do trafnosci dokonanego wyboru.
[...] Autor daje dowód umiejetnosci analizy twórczosci literaturoznawczej Terleckiego, Milosza i Herlinga-Grudzinskiego oraz znajomosci ich postaw wobec literatury. (fragm. recenzji prof. dr. hab. Rafala Habielskiego)